Dag 11: De stenen krijgertjes leiden ons

Om 9 uur haalde onze Maori privé gids ons op voor een 9,5 km lange wandeling door het Whirinaki Regenwoud. Waar we eerst dachten te maken te hebben met een goedlachse go-with-the-flow, laat maar waaien, easy going, toevallige passant (“Sorry, jongens, maar ik ga eerst ontbijten”???), bleek nadat de dubbele hamburger met vette uienringen en aoli saus en cappuccino (oef, de ramen in de auto konden niet open) binnen één minuut door de goede man verorberd was al snel…dat wij werkelijk uitverkoren waren om op deze bijzondere dag begeleid te worden door een koninklijke afstammeling van één van de oerstammen van het Maori volk. “Tuurlijk, joh!”, zullen jullie allemaal denken. ”Dat zeggen ze allemaal”.
Geloof ons maar: deze bijzondere man droeg, eerde en bezong zijn Maori oorsprong en terra Maori. Tijdens een rituele openingsceremonie, liet hij zijn prachtige diepe stem galmen voorbij de bomen tot aan de hemel en riep hij de voorvaderen aan ons te verwelkomen op deze aarde en in dit bos. Als teken dat we het bos mochten betreden begroette hij ons met de traditionele hongi, waarbij wij hem beiden neusje neusje aanraakten. De rest van de dag heeft hij ons laten samensmelten met de flora, fauna, de hemel, de aarde en zelfs een beetje met de geesten van de Maori voorvaderen. Hij liet ons proeven van eetbare peperbladeren en knapperige bosasperges, liet ons onze dorst lessen met het fluweelzachte en zoete water van de rivier, vertelde ons hoe comfortabele bedjes te maken van de juiste varens, verklaarde de medicinale werking van verschillende boombasten en planten maar waarschuwde ook voor de verdovende werking van de morfine wortels (lijken griezelig veel op die bosasperges). We wandelden vier uur door deze toverachtige plek op aarde, gewiegd en beschermd door het bos dat voelde als een warme deken met zijn torenhoge en eeuwenoude bemoste bomen, hoge parasolvarens en in de verte het geruststellende geruis van de Whirinaki rivier. Gedurende de hele wandeling wisselde onze trotse gids de uitleg over de rijkdom van de natuur af met kleurrijke wilde verhalen over de ontstaansgeschiedenis en cultuur van zijn volk. Toegegeven: bij de passages over UFO’s staarden wij toch enigszins glazig voor ons uit maar knikten wel beleefd. Naast onze innemende gids werden wij over de hele track om de 400 m begeleid door Tokaa toa. Deze stenen krijgertjes (bestaande uit twee of drie op elkaar gestapelde stenen) heeft onze gids door de jaren heen zorgvuldig ontworpen en uitgezet als een soort kruimeltjes van Hans en Grietje voor de verdwaalde gasten in het woud.
De dagwandeling werd afgesloten met een rijkelijk verzorgde lunch op een open plek midden in het bos aan een rivier met waterval, terwijl om ons heen een horde wilde paarden rustig graasde.
Terug aangekomen in het hotel, stapte onze gids uit, reciteerde nog eenmaal een ritueel gebed, gebaarde ons zachtjes naar hem toe en nam met neergeslagen ogen met een hongi en een diepe zucht als een soort laatste adem warm afscheid van ons….