Dag 20 of 21? Aloha Hawaï

Vandaag was onze laatste volledige dag in Japan. Vanochtend hebben we in Shinjuku, een economisch bruisend deel van de stad, met Ger Maathuis (collega van Jos bij de RVA met veel kennis over Japan/Japanners en wiens enthousiasme aanstekelijk is) koffie gedronken in het Kaeo Park Hotel dichtbij het station. Alleen het station van Shinjuku is al de moeite waard om te bezoeken: het is het drukste station ter wereld met maar liefst 3,5 miljoen reizigers per dag. In een restaurantje in één van de honderden gangen onder het station op aanraden van Ger nog geroosterde vis gegeten, voorlopig onze laatste Japanse maaltijd en miso soep deze vakantie. Ik moet bekennen dat ik intussen wel een beetje “uitge-vis-t” ben. Daarna in de stromende regen naar één van de grootste boekhandels, een soort Scheltema genaamd Kinokuniya, gelopen, waar Jos een Manga boekje wilde kopen. En toen was het tijd om onze reis in Japan af te sluiten en het vliegtuig te nemen naar Hawaï.
Tijdens deze reis overschreden wij de datumgrens. Raar gevoel: na op maandagavond om 9 uur uit Japan te zijn vertrokken kwamen we slechts zeven uur later op maandagochtend 10 uur in Honolulu aan, waar het 19 uur eerder was en de dag nog moest beginnen, terwijl het in Japan op dat moment al dag 21 was van onze reis. Beschrijf ik dan nu dag 20 of dag 21? Ik hou het maar op dag 20 (die gewoon 43 uur duurde). Vanuit Honolulu, dat op Oahu ligt, vlogen we met Hawaian Air door naar Maui, één van de mooiere eilanden van Hawaï. We bezoeken deze vakantie drie eilanden: Maui, Big Island (ook wel Hawaï genaamd) en Oahu. Het prachtige uitzicht vanuit het vliegtuig op de vulkanische eilanden met tropische begroeiing, giga valleien, kraters en mooie stranden beloofde al veel goeds. Ik kan me helemaal voorstellen dat men op één van deze eilanden met dit “dramatische” landschap de film Jurassic Park heeft opgenomen.
Maui is werkelijk prachtig! Groen groen door de tropische bomen en planten, heurlijke honingzoete bloemengeur, knalblauwgroene zee, lekkere temperatuur van 29 graden, heel veel wind dat een verkoelend effect heeft. Een golfparadijsje met 2 ‘g’s, waarvan de ene ‘g’ slaat op de vele golfcourses voor de nogal luidsprekende Amerikanen, en de andere ‘g’ slaat op de golven waar stoere dudes acrobatisch op surfen.
Ons hotel, het Kana’apali Beach Hotel ligt in Kana’apali, voorheen samen met het naastgelegen Lahaina hét walviscentrum van Hawaï. Gelukkig vist men hier niet meer op deze prachtige zeereuzen, men kan ze nu tussen december en april alive and kicking bewonderen in de wilde wateren voor de kust van ons hotel.
En wilde wateren zijn het inderdaad. Dat hebben we echt wel ervaren vandaag. Wooesh, goeiemorrege: Jos en ik dachten even te gaan zwemmen. Na nog geen drie meter wordt je hier door de enorme golven al omver getrokken en, als je niet stevig op je benen blijft staan, meegesleurd de zee in. De kracht van die golven is prachtig om op te surfen, maar ook best majestueus dominant. Op een onbewaakt moment is die lange wapper van een Sfinx namelijk gewoonweg beentje gelicht met een enorme bloedneus en grote schaafwond op zijn neus als gevolg. Gelukkig gaat het inmiddels beter met hem, maar schrikken was het wel. De bekende golf uit de openingsscene van de politieserie Hawai-five-O uit de jaren 70 hebben we nu aan den lijve ondervonden. Welkom in Hawaï! Aloha!