Dag 4: Nagasaki

Beetje uitgeslapen en weer een spannend Japans ontbijt met hard gekookt ei en onduidelijke zaken. Ook veel fruit en broodje met Wiener worstjes.
Met de tram naar Peace Park en omgeving, een herdenkingsplaats van de atoombom. Na Memorial Hall met veel water om tot rust te komen en twaalf verlichte kolommen ter herdenking naar het Atoombommuseum. Museum was erg indrukwekkend en had een goede audiotour. Daarna naar het park met een vredesfontein en een bijzonder standbeeld dat met de ene hand wijst naar het episch centrum, 500 m boven de grond, waar de atoombom ontplofte, en met de andere uitgestrekte hand verwijst naar vrede voor alle volkeren op aarde. In het park begon het hard te regenen.
Met de tram terug naar Dejima. Aan de waterkant spaghetti op Japanse wijze gegeten, daarbij kregen we als niet besteld voorafje een kopje bouillon met een bakje sla. Daarna uitgebreid de woningen en opslagplaatsen in Dejima bekeken, erg interessant ook vanuit historisch perspectief toegelicht. In Dejima is / wordt alles “recreated”, wel op een mooie manier. De gebouwen zijn huizen met vaak op de begane grond opslagruimte en woon- en werkvertrekken op de eerste verdieping. Ook de inrichting is “recreated”, wel vanuit een historische kennis.
Met de tram naar het Nagasaki Museum of history and culture. Eerst een kopje thee gedronken met een lekkernij er bij. In het eerste deel van het museum moesten de schoenen weer uit! Liepen toen door kantoor- en woonvertrekken met voor Jos te lage schuifdeuren. Rook heerlijk naar hout binnen en er was een rustgevende tuin eromheen. Het museum is gebouwd door dezelfde architect als de aanbouw van het Van Gogh museum.
Het museum zelf gaf een goed overzicht van de contacten van Japan met de buitenwereld toen Japan zichzelf in de Meiji-periode (van circa 1600 tot 1850) van de buitenwereld had afgesloten. De Nederlanders, de Verenigde Oost-Indische Compagnie, is prominent aanwezig in het museum. Ook wordt er bij de contacten aan de buitenlanders aandacht besteed aan de Russen, Chinezen, Koreanen en een beetje aan de Portugezen. Met de Nederlanders is er veel wetenschap en kennis van de geneeskunde Japan binnengekomen.
Daarna naar de Suwa Shrine, een groot tempelcomplex, dat al gesloten bleek. Je kon wel op het terrein lopen en het complex zag er imposant uit met oude delen en gerenoveerde delen. Toegang was een indrukwekkende poort met houten deuren zoals wij die vanuit de tijd van de kastelen kennen.
’s-Avonds weer een restaurant in Shianbashi gezocht; was niet eenvoudig wegens zaterdagavond en veel waren vol ondanks de vele restaurants. Om aan tafeltjes, met een hoogte van 40 cm boven de vloer, te gaan eten had ik met mijn lange niet soepele benen geen zin. Uiteindelijk kwamen we in een restaurantje terecht met twee TV’s met ieder hun eigen sportprogramma en bestelden daar met handen en voeten wederom Japanse gerechten. Lekker gegeten. Het eten is overigens niet zo duur. Voor een goede maaltijd met meerdere gerechten en bier of sake betaal je voor twee personen ongeveer eur 35. Glas sake kost circa eur 5.
Rustig naar het hotel gelopen waar we een standaard kamer met kleine badkamer hebben, waarschijnlijk een goed formaat voor de kleine Japaners, maar ik raak met mijn hoofd het plafond. Daar nog wat appjes verstuurd, verslag gemaakt en de reis voor dag vijf voorbereid.